Özellikle ülkemizde kadınların geleneksel toplumsal cinsiyet rolleri içinde daha çok özel mekanla sınırlandırıldığı, erkeklerin ise kamusal mekanlara daha çok hakim olduğu ve bu durumun kadının mekan özgürlüğünü kısıtladığı yadsınamaz bir gerçektir. 

Şehirler ve barınılan binalar bireylerin günlük yaşamda kullandıkları beden diline de nüfus ederler ve oluşturulan mekanlar daha çok bireyleri bedensel anlamda bir forma sokmaya yöneliktir. Kadınların mekansal özgürlüklerinin sınırlandırılmış olması onların aynı zamanda hareket ve dolayısıyla bedeni kullanma özgürlüklerini de sınırlandırmıştır.

Proje temel olarak doğası gereği yaratıcı, üretici olması nedeniyle mekanı var etme gücünü taşıyan kadının sadece kendi özel mekanlarında değil yaşadıkları şehirdeki diğer mekanlarda da varolmalarını, kendilerinden izler bırakmalarını ve mekanları duvarlar içindeki boşluklardan çıkarıp yaşayan bir varlık haline getirmeyi amaçlar. 

Proje amacını gerçekleştirirken dansın evrenselliğini ve özgürlüğünü dile/bedene getirme fırsatlarından yararlanır. Aynı zamanda dansın sadece sahne üzerinde sınırlı kalmadan, özgürce, kişisel ve toplu olarak her türlü mekan ve koşulda yapılabileceğini, statü, yaş, renk ve cinsiyet sınırlandırılmasına girmeden, tüm hiyerarşi ve kalıpları yıkarak dansın insanın ruhunu özgürleştirdiğini ve ufkunu genişlettiğini gösterir.